Bel: 077 - 354 23 45

Blog

Vuurtje

Ik ga op reis.
Over 2 dagen.
Samen met de jongens.
Op sinterklaasavond deelde ik ze mede dat ik een verrassing had voor ze. Ik was opgewonden en
mijn enthousiasme stak ik niet onder stoelen of banken, nee, mama had wat leuks te melden en
dat zouden ze weten!
Ze mochten… met…. hun ….moeder… op ….reis!
Met kerstmis!
“Waarom met kerstmis?”.. vroeg de oudste
“Met jou alleen ?” ..vroeg de middelste.
Ja met kerstmis en met mij alleen.
De jongens reageerden ietwat lauwtjes.
“ Ok. Leuk “ was het.
Meer niet.
Het is godsamme mama’s droom die uitkomt.
En daar ging het mis he.
Mijn wens gaat in vervulling, niet die van hun, dat vergat ik even. Maakt niet uit, ze kregen mijn
lach niet meer van mijn gezicht, ook niet voor even.
Ik ..ga..naar ..fucking..Noorwegen. En dat.. is een wishcometrue !
Het begon in 1998.. op een plein, in de sneeuw in Carinthië. Femke en Bram en Juul en Angelo
en Bart en Dennis en Sjoerd en Luc.. en …iedereen was er. Het was 31 december 23:55 en we
liepen naar buiten, in ons zweetkloffie want de hele dag buiten op de ski’s gestaan. We hadden
net de stürzköning trofee uitgereikt aan de winnaar tijdens het eten en liepen met de, door het
restaurant aangeboden champagneglaasjes, naar buiten. Het sneeuwde en buiten klonk de
“Redetzky Mars” en andere klassieke klassiekers.
Heb je beeld? Het was magisch!!! Femke vroeg of ik haar even wilde knijpen..
Dat was meteen ook de laatste skivakantie voor mij. Helemaal prima, geen enkel punt. Thuis in de
regen vermaakte ik mij de 25 jaar erna ook wel. Maar je kunt je voorstellen dat er een vuurtje bleef
branden. Dat wat ik daar voelde, meemaakte en had ervaren. In de sneeuw, met vrienden,
walsend op de Weense wals, overtrof alle sprookjes en films in de sneeuw en over de sneeuw.
Dat vuurtje in mij ging de laatste jaren wat harder branden en iedere winter vlamde het op. De
jongens werden groter en sterker en ik fantaseerde wat over vakanties in toekomstige
decembermaanden.
Om het vuurtje brandend te houden investeerde ik jaren in de tofste mutsen en sjaals, ik keek
films met veel sneeuw en toen het hier sneeuwde kocht ik Glühwein, hing een speaker aan de
voordeur en liet er “an der Schönen Blaue Donau” doorheen knallen. Best leuk maar het won het
natuurlijk nooit van december 1998.
Een dagje Landgraaf indoor snowworld, een dagje kerstmarkt in Valkenburg.. nope..ook niet.
Ik wist wat ik zocht en graag zou willen en dat moest nu toch eens werkelijkheid worden. Het
vuurtje zou blijven branden, dat wist ik inmiddels wel. Dus zat er maar éen ding op.
Het hoefde natuurlijk geen identiek reisje te zijn, nee, zoveel sjnaps krijg ik niet meer weg nu.
Maar ik wilde die beleving minstens opnieuw benaderen.
Winter wonderland op zijn mooist. Oostenrijk? Canada? Lapland?
Toen de jongens de film Frozen zagen, waren ze nog klein. Vanaf toen is het vuurtje een dikke
fakkel geworden en bingewatch ik enkel nog Scandinavische thrillers. Ik werd verliefd op
Scandinavië en ben er nog nooit geweest. Toch wist ik dat we bij elkaar hoorden, Scandinavië en
ik.
Ik hou van Noorse truien en ik hou van het woord “Kos”.
In Noorwegen heb je het dan naar je zin. Het is de Quality time van de Noren waar eenvoud,
natuur, gezelligheid en rust bij elkaar komen.
Daar wil ik zijn, daar wil ik heen.
En ik wil voelen of het klopt wat mijn intuïtie mij vertelt. Ik ga mijn vuurtje achterna en een
knapperd die me tegenhoud.
En de jongens die gaan mee en hebben geen idee wat hen te wachten staat. Ik vertel ze ook niet
teveel, eerst even door de proefwerkweek heen.
Ik sleep ze mee en ik ga ze laten beleven wat de magie van Noorwegen te bieden heeft, met
kerstmis notabene.
Ik ben zelf al 2 weken EXCITED en nog nooit zo voorbereid geweest op een trip van 4 dagen.
We gaan naar de sneeuw, in het donker en ik heb er zoveel zin in dat ik mijzelf dagelijks ook even
knijp of het echt is. Ik durf niet eens te hopen op rendieren of het noorderlicht, ik zie het wel.
Met een landingsbaan van ijs in de stad waar we heenvliegen ben ik al in mijn nopjes.
De jongens zien mij voorbijvliegen met thermo dingen, mutsen, snowboots en toe-warmers. Het
koffer is al bijna vol en tijdens het avondeten vandaag geef ik ze instructies over het 4 lagen
principe.
Ze kijken me een beetje vreemd aan en vragen waarom.
Nou jongens, het wordt een graadje of -16 met een gevoelstemperatuur van -20 waarschijnlijk en
‘s avonds gaan we een bergwandeling maken dus is het wel zo fijn als je niet bevriest.
“Gaan we ook leuke dingen doen? “ vraagt de middelste.
“Waarom gaan we eigenlijk als het daar zo koud is ?” vraagt de oudste.
Ik blijf lachen.
Ooooh ze snappen er nog geen juu van, maar dat maakt niks uit. Zij hebben immers nog nooit
op een pleintje in de sneeuw gedanst.
Mijn vuurtje is inmiddels een brandende troshoop en wordt over 2 dagen werkelijkheid.
Hun vuurtje gaat hoop ik ook aan ..hoeft niet, kan wel. Ik ga ze de kans in ieder geval geven en
dat voelt megavet.
En over een week, dan zijn ze betoverd.. net als moeders!

Deel deze blog

Share on facebook
Facebook
Share on linkedin
LinkedIn
Share on twitter
Twitter
Share on email
Email
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on print
Print

alle ins en outs

Andere blogs

Scroll Up